,,Lragir.am” წერს, რომ მიღებულია ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ 4 ივნისს საქართველოს მოქალაქეების ჯგუფი აზერბაიჯანულ-ქართული სახელმწიფო საზღვრის დარღვევით აპირებს პროვოკაციული ქმედებების განხორციელებას სახელმწიფო ისტორიულ-კულტურული ნაკრძალის ,,კეშიკჩიდაგის“ – დავით გარეჯის ტერიტორიაზე. მიღებული ინფორმაციის შესახებ ოფიციალურად ეცნობა საქართველოს სასაზღვრო დაცვის უწყებას, ნათქვამია აზერბაიჯანის სახელმწიფო სასაზღვრო სამსახურის პრესცენტრის შეტყობინებაში.
ამასთან დაკავშირებით, აზერბაიჯანი ოფიციალურად აცხადებს, რომ სახელმწიფო საზღვარზე ნებისმიერი პროვოკაცია იქნება მკაცრად ჩახშობილი, და პროვოკაციის ორგანიზატორებს დაეკისრებათ პასუხისმგებლობა სავარაუდო შედეგებზე.
რა პროვოკაციის მოწყობას აპირებენ ქართველები თავიანთ მონასტერში? დღეს, აზერბაიჯანულმა მედიამ გამოაქვეყნა საგანგაშო ანალიტიკური გათვლები, რომ აზერბაიჯანისა და საქართველოს მეგობრობა საფრთხის ქვეშ აღმოჩნდა. ამჯერად ისრები არ გადაიტანება სომხებზე, ეს მიანიშნებს იმ ქართველთა „უმადურობაზე“, რომლებიც აზერბაიჯანმა ამდენჯერ გადაარჩინა.
აზერბაიჯანელ ანალიტიკოსებს მოჰყავთ ქართველი პოლიტიკოსები – ლიბერალები, ნაციონალისტები – რომლებიც საუბრობენ აზერბაიჯანის მიერ საქართველოს ოკუპაციის შესახებ. ”ბოროტი და ფლიდი ენები, რომლებმაც მდარე კამპანია წამოიწყეს SOCAR- ის წინააღმდეგ, საქართველოს საზოგადოებრივ აზრში ჩააგდეს უღიმღო პროპაგანდა – ,,SOCARtvelo”, აზერბაიჯანული სახელმწიფო დაადანაშაულეს რა ეკონომიკურ ექსპანსიაში”, – წერენ აზერბაიჯანელი ანალიტიკოსები.
შეგახსენებთ, რომ 30 მაისს, საქართველოს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამსახურმა სპეციალური განცხადება გაავრცელა ქართველებსა და აზერბაიჯანელებს შორის ახალ დაძაბულობასთან დაკავშირებით. საქართველოში არ იყო უგულებელყოფილი აზერბაიჯანის ლიდერის ნარიმანოვის ძეგლის რესტავრაცია მარნეულში, რომლის წყალობითაც საქართველოს რეგიონების ნაწილი აზერბაიჯანს გადაეცა. სხვათა შორის, ის ტერიტორიაც, სადაც მდებარეობს დავით გარეჯი.
Lragir.am-ის ანალიტიკოსი, ჰაკობ ბადალიანი თვლის, რომ აზერბაიჯანსა და თურქეთს აწყობთ საქართველოში ვითარების ესკალაცია, რათა ინტერვენციის მიზეზი გახდეს. საქართველოში, თუ ამ ყველაფერზე ვიმსჯელებთ, ასეთი განწყობილება გამოითვლება.
მეორეს მხრივ, არ გამოირიცხება, რომ აზერბაიჯანულ-ქართულმა „მეგობრობამ“ მიაღწია დუღილის წერტილამდე, რომლის მიღმაც არის სუვერენიტეტის დაკარგვა. და თბილისმაც, გამორიცხული არაა, იგრძნო ეს.
