როგორც Lragir.am წერს, გაზპრომის ნახევარწლიანი მოგება 25-ჯერ შემცირდა. წმინდა მოგებამ შეადგინა 32-9 მილიარდი რუბლი, რაც 25-4-ჯერ ნაკლებია, ვიდრე 2019 წლის პირველ ნახევარში. ამ დროს წმინდა მოგება 836-5 მილიარდი რუბლი იყო. მაჩვენებელი შემცირდა 96% -ით.
გაზპრომის გაყიდვები შემცირდა ევროპასა და სხვა ქვეყნებში (ყოფილი საბჭოთა კავშირის გარდა). უფრო მეტიც, თურქეთმა თითქმის შეწყვიტა რუსეთიდან გაზის შესყიდვა, შეცვალა იგი აზერბაიჯანული გაზით.
ბოლო რამდენიმე წლის განმავლობაში რუსეთმა და თურქეთმა ერთმანეთი ძმებად გამოაცხადეს (სავარაუდოდ, ბიზანტიური მემკვიდრეობის ერთობლივი მითვისება იგულისხმება), მიუხედავად იმისა, რომ თურქეთმა არაერთხელ დაარტყა რუსეთს ზურგიდან. რუსეთი ყოველთვის “ძმურად” პატიობდა და აგრძელებდა შორსმჭვრეტელურ პოლიტიკას. რუსეთმა დასავლეთისგან განსხვავებით, მილიარდობით ინვესტიცია ჩადო თურქეთის უპერსპექტივო მილსადენებში. მოსკოვი აქტიურად უჭერდა მხარს და აიარაღებდა თურქულ სატელიტს აზერბაიჯანს, რამაც გამოიწვია აპრილის ომი. ყოველივე ამას შედეგად მოჰყვა კვერცხები, რომლებიც ერევანში რუსეთის საელჩოს დაუშინეს პირველად.
ახლა თურქეთი და აზერბაიჯანი მოსკოვის წინააღმდეგ მუშაობენ როგორც რუსეთს გარეთ, ისევე ქვეყნის შიგნითაც, ცდილობენ დატოვონ ნავთობისა და გაზის ტრადიციული ბაზრების გარეშე. ერდორანის მრჩეველი ტყუილად არ იმუქრებოდა რუსეთის განადგურებით იქ მცხოვრები 25 მილიონი მუსლიმის დახმარებით. ტავუშის შემდგომმა მოვლენებმა, რომლებმაც მოულოდნელად გადაინაცვლეს სომხეთიდან რუსეთში, უჩვენეს თუ რისი უნარი აქვთ თურქულ ძალებს, თუ მათ უფლებას მივცემთ.
თურქი პოლიტიკოსები და სამხედრო მოღვაწეები არ მალავენ, რომ თურქეთი ემზადება ახალი სევრისთვის. თურქეთმა 100 წლის წინ მოახერხა გასხლტომოდა სევრის ხელშეკრულებას და მოეხდინა სომხეთის ოკუპაცია რუსეთთან ერთად. მაშინ თურქეთმა და რუსეთმა კავკასია გაიყვეს, თურქეთმა მიიღო აღმოსავლეთ სომხეთის უდიდესი ნაწილი და მთელი დასავლეთი სომხეთი. თურქეთმა ასევე შეძლო ხელი შეეშალა ქურთისტანის შექმნისთვის.
რას შესთავაზებს თურქეთი ამჯერად რუსეთს „სევრ-2“-ის თავიდან ასაცილებლად? თურქეთმა თითქმის აითვისა აზერბაიჯანი და რუსეთს არაფერი დაუტოვა ყარსის ხელშეკრულებიდან. მოსკოვს ესმის, რომ თურქეთს არაფერი აქვს შემოსათავაზებელი, გარდა ქვეყნის განადგურების მუქარისა.
ეს თურქეთშიც ესმით, ამიტომ არ მალავენ თავიანთ აგრესიას. რუსეთიდან გაზის შესყიდვების შეჩერება, თურქეთისა და აზერბაიჯანის ჯარების გაერთიანება ამის დასტურია.
მიუხედავად იმისა, რომ თურქეთმა ჯერ კიდევ დიდ ხანს უნდა ფაროს დავალიანება. სერგეი ლავროვის თქმით, სომხეთმა ”გადაწყვიტა აღედგინა სასაზღვრო გამშვები პუნქტი თავის ტერიტორიაზე, რომელიც აზერბაიჯანის მნიშვნელოვანი მილსადენებისა და კომუნიკაციებიდან 15 კმ-ის დაშორებით მდებარეობს”. აზერბაიჯანმა მიიღო დასავლეთიდან ინვესტიციები და სესხები ამ მილსადენების მშენებლობისთვის. ამ მილების შევსება ვერ მოხერხდა და ახლა აზერბაიჯანმა და თურქეთმა უნდა დაფარონ ვალები. რუსეთი ყურადღებით აკვირდება, რომ ამ სფეროში ფორსმაჟორი არ გამოჩნდეს, რომელზეც დაყრდნობით შესაძლებელი გახდება ვალის ჩამოწერა.
საეჭვოა დაეხმარება თუ არა ეს რუსეთს დააბრუნოს ინვენსტიციები თურქულ პროექტებში. ამასთან, მოსკოვი ახლებურად მოხდენს თურქეთთან ძმური ურთიერთობების შეფასებას.
