,,1in.am” წერს, რომ აზერბაიჯანული პროპაგანდა კვლავ ეხება სომხეთ-რუსეთის ურთიერთობის თემას, ამ მხრივ ოფიციალურ ერევანსა და მოსკოვს შორის ამჩნევს პრობლემებს. დასკვნა ისაა, რომ ეს პრობლემები აზერბაიჯანს აძლევს შესაძლებლობას.
ამასთან, აღსანიშნავია, რომ თემა აზერბაიჯანულ დომენში გამოჩნდა ტავუშის ბრძოლების წინაც. უფრო მეტიც, იყო შეფასებები, რომ სომხეთ-რუსეთის ურთიერთობების ეს პრობლემები უნდა იქნას გამოყენებული. ბაქო წახალისდა რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრის, სერგეი ლავროვის 21 აპრილის გამოსვლით. აზერბაიჯანი, ამ სარგებლის მოლოდინით წავიდა ტავუშის პროვოკაციაზე, როგორც ჩანს არ ენდო ლავროვის განცხადებას, რომ სომხეთ-რუსეთის ურთიერთობები უსაფრთხოების სფეროში მჭიდრო, ღრმა თანამშრომლობის რეჟიმშია.
ბაქო კვლავ მიუთითებს ლავროვზე, მის უკანასკნელ ინტერვიუზე, სადაც ის სავარაუდოდ სომხურ მხარეს ადანაშაულებს ტავუშის გამწვავების პროვოცირებაში. ამ თვალსაზრისით, რუსეთის საგარეო საქმეთა მინისტრმა, რა თქმა უნდა არაეთფასოვანი განცხადებები გააკეთა, მაგრამ პრობლემა იმაშია, რომ მოსკოვი ცდილობს არ ასოცირდეს აზერბაიჯანის დამარცხებასთან ტავუშში, რათა ბაქოსთან შემდგომი მუშაობის პრობლემა არ ჰქონდეს. ეს არ ნიშნავს, რომ სომხეთ-რუსეთის ურთიერთობებში არსებობს ისეთი პრობლემები, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს უსაფრთხოების ვაკუუმი სომხეთის უსაფრთხოების სისტემის რომელიმე რგოლში.
უფრო მეტიც, ტავუშის გამარჯვების თავისებურება იმაში მდგომარეობდა, რომ მან სომხეთის უსაფრთხოების სისტემის თვითკმარობის დონის მნიშვნელოვანი ზრდა აჩვენა. ეს, თავის მხრივ, ცვლის სომხეთ-რუსეთის ურთიერთობების ლოგიკას უსაფრთხოების საკითხში, იმ გაგებით, რომ მოსკოვი იწყებს ურთიერთობის განხილვას მეურვეობის ლოგიკიდან ჭეშმარიტად პარტნიორობის ლოგიკის ფარგლებში, ორმხრივი ინტერესების ფარგლებში. რუსეთის ინტერესი კი ამჟამად სომხეთთან მჭიდრო თანამშრომლობას მოითხოვს უსაფრთხოების სფეროში, ეკონომიკურ და პოლიტიკურ ურთიერთობებთან დაკავშირებული მიდგომის მიუხედავად.
დიდი ანგარიშით, სომხურ-რუსული ურთიერთობები ამ გაგებით მიჰყვება ამერიკა-ისრაელის მოდელის ლოგიკას, რა თქმა უნდა, არა იდენტურობის თვალსაზრისით. საქმე იმაშია, რომ ვაშინგტონს და თელ ავივს შორის შეიძლება სხვადასხვა უთანხმოება არსებობდეს სხვადასხვა ეტაპზე, რაც დამოკიდებულია მაგალითად აშშ ადმინისტრაციის მიდგომებზე, მაგრამ უსაფრთხოების თვალსაზრისით, ალიანსი არასანდოა.
მთელი საქმე იმაშია, რომ სომხურ-რუსული ურთიერთობების ეს ტრანსფორმაცია არასასიამოვნოა არა მხოლოდ ბაქოში, არამედ რუსულ და, რაც ყველაზე პრობლემატურია, ზოგიერთ სომხურ წრეებშიც.
