რატომ აჭიანურებს აზერბაიჯანი ტყვეების დაბრუნებას და რა ნაბიჯები უნდა გადადგას სომხეთმა? ”რადიოლურთან” საუბრისას, უფლებადამცველებმა ამ საკითხის გადაწყვეტაში ხაზი გაუსვეს დიპლომატიური მუშაობის მნიშვნელობას ყველა საერთაშორისო სტრუქტურის მონაწილეობით. უნდა ვეცადოთ ყველა მიმართულებით, ამბობენ ისინი. ომის წაგება არ ნიშნავს უარი ითქვას იმ ინსტრუმენტებზე, რომლებიც მხარეებმა აიღეს თავიანთი საერთაშორისო ვალდებულებების შესაბამისად.
სომხეთში წითელი ჯვრის საერთაშორისო ორგანიზაციის დელეგაციის კომუნიკაციისა და პრევენციის პროგრამების ხელმძღვანელმა ზარა ამატუნმა აღნიშნა, რომ პატიმართა დაბრუნების საკითხი არის მხარეებს შორის მოლაპარაკებების პროცესის შედეგი და ის ჩართული არ არის მათი მუშაობის პროგრამაში.
”ამასთან, მხარეთა გადაწყვეტილებით და წჯსო მზადაა დაეხმაროს ტყვეთა დაბრუნების ორგანიზებაში”, – თქვა ამატუნმა. მისივე თქმით,წჯსო-ს არ აქვს სრული სურათი იმის შესახებ, თუ რამდენი ტყვე იმყოფება აზერბაიჯანში.
საერთაშორისო სამართლის ექსპერტის არა ღაზარიანის აზრით, ეს ახალი ლეგენდაა, როდესაც აზერბაიჯანი ტყვეებს ტერორისტებად წარმოადგენს. მისი თქმით, ამ გზით აზერბაიჯანი ცდილობს შექმნას სამართლებრივი საფუძველი მათი უფრო გრძელვადიანი დაკავებისათვის. საერთაშორისო სამართლის სპეციალისტი ფიქრობს, რომ ჩვენმა სტრუქტურებმა ფაქტების ძალით უნდა შესძლონ ამ ლეგენდის უარყოფა.
სამხედრო მოსამსახურეთა და მათი ოჯახის წევრების უფლებების დაცვის განყოფილების ხელმძღვანელმა რაზმიკ მარიკიანმა განაცხადა, რომ დაუშვებელია სამხედრო ტყვეების მიერ მიწოდებული ინფორმაციის მტკიცებულებად გამოყენება, რის გაკეთებასაც აზერბაიჯანი ცდილობს. ეს არის პრობლემა საერთაშორისო სამართლის თვალსაზრისით.
ჰელსინკის სამოქალაქო ასამბლეის ვანაძორის ოფისის ხელმძღვანელმა არტურ საკუნცმა აღნიშნა, რომ წლების განმავლობაში აზერბაიჯანის ხელისუფლება ავრცელებს სიძულვილის პოლიტიკას სამხედრო ტყვეების მიმართ ეთნიკური ნიადაგზე. მისივე თქმით, აზერბაიჯანმა სამხედრო ტყვეების, უგზო-უკვლოდ დაკარგულთა და მსხვერპლთა ცხედრების ძებნა დაუქვემდებარა პოლიტიკურ მიზნებს.
