ერდოღანი, თავისი სამხედრო ყოფნით აზერბაიჯანში, ცდილობს ირანის ალყაში მოქცევას, უმტკიცებს შეერთებულ შტატებსა და ბრიტანეთს, თუ რამდენად სასარგებლოა იგი თეირანთან დაპირისპირებაში. ამის შესახებ ცნობილმა ექსპერტმა შუა აზიისა და შუა აღმოსავლეთის საკითხებში ალექსანდრე კნიაზევმა განუცხადა „Sputnik სომხეთს“, რომ თურქეთის სამხედრო ბაზებმა კატარში შეიძლება საფრთხე შეუქმნას ირანის პოზიციას სპარსეთის ყურეში.
”ის, რაც ერდოღანმა ბაქოში თქვა, უნდა ჩაითვალოს გამოწვევა არა მხოლოდ ირანისათვის, არამედ რუსეთის, ჩინეთისა და ყველა სხვა ქვეყნისთვის, რომელთა პოლიტიკა წინააღმდეგობაში მოდის შეერთებულ შტატებთან და დიდ ბრიტანეთთან.
აშშ- ს კონგრესში გარკვეული ანტითურქული მოქმედებები, მაგალითად ჯოზეფ ბაიდენის რამდენიმე ტაქტიკური ხასიათის წინასაარჩევნო განცხადება, არ ნიშნავს, რომ აშშ უარს ამბობს მოკავშირულ ურთიერთობებზე ანკარასთან, რომლის ფარგლებშიც ამ უკანასკნელს მოქმედების დიდი თავისუფლება ეძლევა.
საუკუნეების განმავლობაში თურქეთი აერთიანებდა თავის ინტერესებს დასავლური ძალების რეგიონალური წარმომადგენლის ინტერესებთან.
არ უნდა გამოვტოვოთ ის ფაქტი, რომ ვაშინგტონი და ლონდონი პირდაპირ თუ ირიბად უჭერენ მხარს ერდოღანის დამპყრობლურ პოლიტიკას აზერბაიჯანში, საბერძნეთში, ლიბიაში, ყირიმსა და მთიან ყარაბაღში.
რაც შეეხება ერდოღანის “დიდი ტთურანის” პროგრამას, ის მოიცავს მრავალი ქვეყნის ტერიტორიას და არა მხოლოდ თურქი ერებით დასახლებულს.
„ამ დროისთვის მესიჯებად უნდა ჩაითვალოს ერდოღანის მითითება ირანის ტერიტორიებზე. ანკარა არ არის მზად ისლამურ რესპუბლიკასთან პირდაპირი კონფლიქტის დასაწყებად, ძალები არ ეყოფა, მაგრამ ეს არის სიგნალი თურქი ნაციონალისტებისთვის, პირველ რიგში თავად თურქეთში, რა თქმა უნდა, აზერბაიჯანშიც, გარკვეულწილად ირანში”, – თქვა ექსპერტმა.
შეეხო რა აზერბაიჯანისთვის მინიჭებულ ფუნქციებზე თურქეთის საოკუპაციო პროგრამებზე დაყრდნობით, კნიაზევმა აღნიშნა, რომ აზერბაიჯანმა საბოლოოდ დაადასტურა თავისი არჩევანი თურქეთის სასარგებლოდ და მისი სუვერენიტეტის დაკარგვა.
”თურქეთის მმართველობის ქვეშ მყოფ ბაქოს მოუწევს გაითვალისწინოს რუსეთის სამხედრო ყოფნა დე იურე აზერბაიჯანის ტერიტორიაზე და ანგარიში გაუწიოს ირანს.
ამავდროულად, აზერბაიჯანულ-თურქულ ალიანსში გაგრძელდება ანტი-ირანული დისკურსი, რომელიც ბევრ დადებით რეგიონალურ ინიციატივას ანეიტრალებს. ”ბუნებრივია, რომ ეს სიტუაცია ყოველთვის იწვევს მაღალი ხარისხის კონფლიქტირ დაძაბულობას რეგიონში, პირველ რიგში კი – აზერბაიჯანის წინააღმდეგ”, – დაასკვნა ალექსანდრე კნიაზევმა.
