სომხეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს პრესსპიკერმა ანა ნაღდალიანმა კომენტარი გააკეთა სომხეთის მთავრობის გადაწყვეტილებაზე, სომხეთში გაეროს ბავშვთა ფონდის დირექტორის მარინ კლარკ-ჰათინგის უფლებამოსილების შეწყვეტის შესახებ. საგარეო საქმეთა მინისტრის სპიკერის განცხადებით, გადაწყვეტილების მიზეზი ის არის, რომ მთავრობამ პრობლემურად მიიჩნია ჰათინგის არაპარტნიორული მუშაობა. გაეროს მუდმივმოქმედ კოორდინატორს და გაეროს ბავშვთა ფონდის წარმომადგენლებს აცნობეს სომხეთის მთავრობის გადაწყვეტილების შესახებ. ამ ოფიციალური კომენტარის პარალელურად, არაოფიციალურ დონეზე გავრცელდა ინფორმაცია იმის შესახებ, რომ კლარკ-ჰათინგი ჯაშუშობდა დიდი ბრიტანეთისა და აზერბაიჯანისთვის. ძნელი სათქმელია რამდენად სანდოა ეს ინფორმაცია.
სიტუაციას ართულებს ის ფაქტი, რომ ჰათინგი სარგებლობს დიპლომატიური იმუნიტეტით, მის წინააღმდეგ სამართალწარმოების შესაძლებლობა საკმაოდ შეზღუდულია, საკმაოდ დელიკატური პროცესია. მთავრობის გადაწყვეტილება სომხეთში მისი საქმიანობის შეჩერების შესახებ უკვე ძალზე მრავლისმეტყველია, რაც ხმაურიანი საერთაშორისო ვითარების ტოლფასია. რბილად რომ ვთქვათ, უცნაურია, როდესაც ავტორიტეტული საერთაშორისო ორგანიზაციის წარმომადგენელს შეუძლია ასეთი საქმიანობის განხორციელება. ამავდროულად, რეალური პოლიტიკის სფეროში, ეს გარემოება არავისთვის შეიძლება გასაკვირი იყოს, ჯაშუშობის ან სააგენტოს მიზნებისათვის დიპლომატიური საფარის გამოყენება საკმაოდ გავრცელებული პრაქტიკაა მსოფლიო ძალაუფლების ცენტრებისთვის.
ამასთან, სხვა საერთაშორისო ორგანიზაციებშიაზერბაიჯანთან დაკავშირებული სკანდალების გათვალისწინებით, სხვადასხვა კორუფციული რისკისა და დადასტურებული ბრალდებების ფონზე, გასაკვირი არ არის, რომ საერთაშორისო ჰუმანიტარულ ორგანიზაციებში, მათ შორის UNICEF, რომლებიც მოქმედებენ გაეროს ფარგლებშიც გვხვდებოდესმსგავსი ხასიათი შემთხვევები. საბოლოოდ, აზერბაიჯანის ხიზილალის ქსელმა მიაღწია ევროსაბჭოს პარლამენტთაშორისო ასაბლემადე, ევროპის სხვადასხვა ქვეყნის პარლამენტამდე და ახლახანს აზერბაიჯანის მიერ გერმანიის ბუნდესტაგის ერთ-ერთი წევრის მოსყიდვის ფაქტებიც კი გავრცელდა.
მაგალითად, ჩვენ ვხედავთ იუნესკოს, რბილად რომ ვთქვათ, ინერტულობას აზერბაიჯანის მიერ სომხური კულტურული მემკვიდრეობის ვანდალური დამოკიდებულებისადმი. შესაბამისად, გასაკვირი არ არის, რომ მათ გვერდში აღმოჩნდეს გაეროს UNICEF-ის ნებისმიერ მაღალჩინოსანიც კი . ამ გაგებით, აზერბაიჯანი გახდა სახელმწიფო, რომელიც საფრთხეს უქმნის საერთაშორისო ორგანიზაციების რეპუტაციას.
