,,ბრიუსელში 14 ივნისს ნატოს სამიტის წინ, თურქეთი ცდილობს განახორციელოს “რბილი ძალის” პოლიტიკა. დღეს ადგილის მქონე გეოპოლიტიკური გარდაქმნების ფონზე, როდესაც არსებითად იცვლება ძალთა საერთაშორისო ბალანსი, თურქეთი თვლის თავის თავს რეგიონალურ ძალად, რომელსაც შეუძლია უფრო მეტი როლი შეასრულოს მსოფლიო განვითარებაში, ვიდრე უბრალოდ სხვა ზესახელმწიფოების ინსტრუმენტია რეგიონში.
ამ კონტექსტში, თურქულმა ინგლისურენოვანმა გაზეთმა Daily Sabah- მა რამდენიმე დღის წინ გამოაქვეყნა საინტერესო სტატია, სადაც აღნიშნა, რომ ”თურქეთ-ამერიკის ურთიერთობების გარშემო მოლაპარაკებებში ბაიდენმა უნდა გაითვალისწინოს თურქეთის უზარმაზარი რბილი ძალა და მისი მნიშვნელობა ჩინეთთან კონკურენციაში”.
თურქეთი, რომელიც ადრე საბჭოთა კავშირის შეკავების როლს ასრულებდა, ახლა თავის “მომსახურებებს” სთავაზობს დასავლეთს და შეერთებულ შტატებს ჩინეთთან კონკურენციის საკითხში. თავისი გეოგრაფიული მდებარეობისა და დიდი ეკონომიკური გავლენის გამო, ჩინეთი საფრთხეს უქმნის თურქეთს ცენტრალური აზიის თურქულ ქვეყნებში პოლიტიკური გავლენის გაფართოებისას. ამიტომ თურქული მხარე გვთავაზობს თავის “დახმარებას”, რომლის ფასი უნდა იყოს დასავლეთის, ისევე როგორც შეერთებული შტატების მიერ თურქულ სამყაროში მისი ჰეგემონიის აღიარება …“.
