ხედვა თბილისიდან: „3+3“-ში საქართველოს უარის თქმის მიზეზებზე პასუხი ზედაპირზე დევს.
კითხვაზე, თუ რატომ არ მიიღებს საქართველო „3+3“ ფორმატში მონაწილეობას, პასუხი ზოგადად ზედაპირზეა. პირველი ის არის, რომ საქართველო არის ქვეყანა, რომლის ორი რეგიონი ოკუპირებულია რუსეთის ფედერაციის მიერ, რაც დაუძლეველი ძალის მთავარი მიზეზია. ეს მოსაზრება „არმინფოს“ გაუზიარა საქართველოს სტრატეგიული ანალიზის ცენტრის GSAC-ის რეგიონული პროგრამების დირექტორმა გელა ვასაძემ განუცხადა.
„ამ კუთხით, სულაც არ ვარ საქართველოს ამჟამინდელი ხელისუფლების მომხრე, მაგრამ მივესალმები საქართველოს ვიცე პრემიერ-მინისტრის, საგარეო საქმეთა მინისტრის დავით ზალკალიანის ბოლო განცხადებას, რომ საქართველო უარს ამბობს 3+3“-ში მონაწილეობაზე. რეგიონული თანამშრომლობის ფორმატში მონაწილეო რუსეთთან ერთად, – ეს უბრალოდ შეუძლებელია“, – აღნიშნა მან.
ამასთან, ვასაძის თქმით, არასწორი იქნება ვიფიქროთ, რომ საქართველო უარს ამბობს რუსეთთან მოლაპარაკების ყველა ფორმატზე. ამ კუთხით მან აღნიშნა ჟენევის მოლაპარაკებების ფარგლები, სადაც რუსეთისა და საქართველოს გარდა, აშშ და ევროკავშირი მონაწილეობენ. კარასინ-აბაშიძის მოლაპარაკების ფორმატთან ერთად, სადაც წყდება ეკონომიკური ურთიერთობების აქტუალური საკითხები, ასევე არის ლოკალური ფორმატები, სადაც წყდება საოკუპაციო ხაზზე არსებული პრობლემური საკითხები. ამ ფონზე საქართველოს მონაწილეობა სხვა ფორმატში, რომელშიც მოსკოვი, თავისი პროგნოზით, აუცილებლად შეეცდება აფხაზეთისა და ე.წ. სამხრეთ ოსეთის ჩართვას, საქართველოსთვის არა მხოლოდ უაზრობაა, არამედ გარკვეულ რისკებსაც შეიცავს.
ეკონომიკური თანამშრომლობის კუთხით, საქართველოდან და საქართველოსტან ლოგისტიკისა და ენერგორესურსების ტრანსპორტირების კუთხით რეგიონული თანამშრომლობის ყველა საკითხი, პოლიტოლოგის აზრით, ადვილად წყდება საქართველო-თურქეთი-აზერბაიჯანის რეგიონული პროექტების განზომილებებით, საქართველო- სომხეთ-ირანის ურთიერთობების ფორმატით. ამ კუთხით, ის ასევე ვერ ხედავს განსაკუთრებულ პრობლემებს, რომლებიც შეიძლება გადაწყდეს “3 + 3” ფორმატში.
„და ბოლოს, როგორც ამაზე მართებულად ამბობს ჩემი დიდი მეგობარი და კოლეგა ვალერი ჩეჩელაშვილი, „3+3“ ფორმატი შეიცავს არა მარტო მიმატებას, არამედ გამოკლებასაც. აშშ-სა და ევროკავშირის გამოკლებას, ანუ საქართველოს ორი მნიშვნელოვანი პარტნიორის გამოკლებას, რომელთაგან ერთია შეერთებული შტატები, სტრატეგიული პარტნიორობის ქარტიის მიხედვით ის საქართველოს უსაფრთხოების გარანტია, მეორე კი საქართველოსთან ასოცირების ხელშეკრულებას აფორმებს. ამიტომ „3+3“ ფორმატში მომაწილეობის შემოთავაზებას ჩვენ ვპასუხობთ: „გმადლობთ, მაგრამ არა“, – დაასკვნა ვასაძემ.
