“ჰაერში დაკიდებული მართვის ცენტრი”. ახალი თურქული ბაირაქტარების როლი, ექსპერტის აზრით
თურქული ბაირაქტარების გავრცელების გეოგრაფია ისევ ფართოვდება. აღმოსავლეთის ქვეყნების გარდა, ისინი ჩნდებიან დასავლეთშიც. გავრცელებული ინფორმაციით, ახალ უპილოტო მფრინავ აპარატებს ჰაერში 50 საათამდე დარჩენა შეუძლიათ. სამხედრო ექსპერტი კარენ ჰოვჰანნისიანი ფიქრობს, რომ თურქეთს შორსმიმავალი მიზნები აქვს და ექსპერტის თქმით, უპილოტო მფრინავი აპარატების ცაში დიდხანს დარჩენით შეიქმნება ჰაერში დაკიდებული მართვის ცენტრი.
სამხედრო ექსპერტი კარენ ჰოვოჰანნისიანი სახიფათოდ მიიჩნევს ახალი თურქული უპილოტო მფრინავი აპარატების არსებობას, რომელიც 50 საათის განმავლობაში დაზვერვას განახორციელებს. T3 Foundation-ის დირექტორი სელჯუკ ბაირაქტარი იტყობინება, რომ ახალი Bayraktar TB3 დამრტყმელი უპილოტო მფრინავ აპარატს შეუძლია ჰაერში დარჩეს 50 საათამდე, დაახლოებით ორჯერ მეტი ვიდრე Bayraktar TB-2.
სელჩუკ ბაირაქტარმა იმედი გამოთქვა, რომ ახალი ბაირაქტარი თავის პირველ რეისს 2022 წელს შეასრულებს. უპილოტო მფრინავ აპარატზე საუბრისას მან 44-დღიანი ომი გაიხსენა. იმ ომის შედეგად გაიზარდა ინტერესი თურქული წარმოების უპილოტო მფრინავ აპარატის მიმართ. ბაირაქტარმა აღნიშნა, რომ ეს უპილოტო მფრინავი აპარატი შეიძლება სასარგებლო იყოს ხანძრის ჩაქრობისა და მიწისძვრის შედეგების აღმოსაფხვრელად. კარენ ჰოვჰანნისიანი ფიქრობს, რომ ახალ ბაირაქტარებს ჰაერში განთავსებული შტაბის როლი ექნებათ.
„ის ჰაერში მართვის ცენტრია და სადაზვერვო სამუშაოებს ახორციელებს. ის ასევე თავად წყვეტს რომელი სამიზნეა უფრო მიზანშეწონილი გასანადგურებლად. აქ თქვენ არ უნდა გაამახვილოთ ყურადღება 50 საათის განმავლობაში მის ჰაერში დარჩენაზე, არამედ იმაზე, რომ ეს არის ჰაერში განთავსებული მართვის ცენტრი, შტაბი. ”
ასევე ფართოვდება აირაქტარების გეოგრაფია.
The Economist-ის ცნობით, 2022 წლის იანვრის მონაცემებით თურქული ბაირაქტარები ექსპორტირებულია შუა აზიაში, ახლო და შუა აღმოსავლეთში, არაბულ სამყაროში და აფრიკის ქვეყნებში, როგორიცაა თურქმენეთი, ყაზახეთი, ერაყი, კატარი, ომანი, პაკისტანი, ეთიოპია, ლიბია, ნიგერია, მაროკო, ტუნისი… ევროპის რეგიონში ბაირაქტარ-უპილოტოები აღწევენ დიდ ბრიტანეთს, პოლონეთს და უნგრეთს, ლატვიას, უკრაინას, ბულგარეთს, სერბეთს და ალბანეთს…
„თუ ამ სახელმწიფოების ჩამონათვალს გადავხედავთ, აშკარა ხდება, რომ ეს სახელმწიფოები მთლიანად ან ნაწილობრივ თურქეთის გავლენის ქვეშ არიან. პოსტსაბჭოთა სახელმწიფოები ასევე არიან თურქულენოვანი სახელმწიფოების ორგანიზაციების წევრები. ამ გზით თურქეთი ასევე ცდილობს სამხედრო დამოკიდებულების შექმნას მასზე ეკონომიკურად თუ პოლიტიკურად დამოკიდებულ სახელმწიფოებზე.“
ბაირაქტარების მეშვეობით თურქეთი ასევე ცდილობს კონტროლი დაამყაროს იმ ქვეყნებზე, რომლებიც თურქეთისგან იარაღს არ ყიდულობენ. ეს ანკარას შორსმიმავალ მიზნებზე მეტყველებს, ამბობს ექსპერტი.
„თუ რომელიმე სახელმწიფოს სამხედრო საშუალებები შედის სხვა სახელმწიფოს სამხედრო ბალანსში, ანუ კონფლიქტური სახელმწიფოს ბალანსში, მაშინ უნდა თუ არა, მეორე კონფლიქტურმა სახელმწიფომ ასევე უნდა შეიძინოს ეს იარაღი, რომ შეძლოს ბრძოლა. „უფრო ფიგურალურად რომ ვთქვათ, თუ ჩვენ გვაქვს რუსული წარმოების საზენიტო სარაკეტო სისტემა, მაშინ აზერბაიჯანმაც უნდა შეიძინოს რუსული წარმოების საჰაერო თავდაცვის სისტემა, რათა შეძლოს დაუპირისპირდეს ამ საზენიტო სარაკეტო სისტემას, რადგან ის არ დაუპირისპირდება ევროპულ წარმოებას.” ანკარა აპირებს ბაირაქტარების წარმოება დააფუძნოს აზერბაიჯანშიც. სამხედრო ექსპერტი ამბობს, რომ 44-დღიან ომში თურქულმა ბაირაქტარებმა გამოცდა ჩააბარეს, რამაც გაზარდა მათი მოთხოვნა მსოფლიოში.
