აზერბაიჯანის მიერ შემოთავაზებული ხუთი პუნქტი არ ეხება მთიანი ყარაბაღის საკითხს, იქ მცხოვრები ჩვენი თანამემამულეების უსაფრთხოებისა და უფლებების დაცვის საკითხს, განუცხადა Factor TV-ს უშიშროების საბჭოს მდივანმა არმენ გრიგორიანმა და განმარტა სომხური მხარის წინადადებები.
„ჩვენი ძირითადი პასუხი სწორედ ამაზე იყო, ჩვენ გავაჟღერეთ ჩვენი წინადადებები, შევთავაზეთ, ზოგადად, გაერთიანებულიყო აზერბაიჯანის, სომხეთის წინადადებების პაკეტი, დაწყებულიყო სამშვიდობო მოლაპარაკებები. როგორც გუშინ აღვნიშნე, საერთაშორისო თანამეგობრობასაც და ბაქოსაც აქვს წარმოდგენა, რომ ჩვენი ორი პაკეტი უნდა გაერთიანდეს სამშვიდობო მოლაპარაკებების დასაწყებად“, – განაცხადა მან.
კითხვაზე, არის თუ არა სომხეთის წინადადებებში არცახის თვითგამორკვევის ელემენტი, არმენ გრიგორიანმა უპასუხა. „როგორც ვთქვი, არის უსაფრთხოების საკითხი, აღნიშნული უფლებები, სტატუსის საკითხი თვითგამორკვევის კუთხით, რომელსაც ჩვენ უნდა მივცეთ საშუალება, რომ ეს საკითხი მოგვარდეს. მაგრამ ჩვენ აღვნიშნავთ, რომ უსაფრთხოების უფლებები წინასწარ განსაზღვრავს სტატუსს. და ამ კუთხით, ჩვენ ველით უფრო ინტენსიურ დისკუსიებს, რათა გავიგოთ ინსტიტუციური უფლებების დაცვა თუ უსაფრთხოების უზრუნველყოფა.
კითხვაზე, მისაღებია თუ არა სომხეთის ხელისუფლებისთვის ვარიანტი, როცა არცახის მოსახლეობის უსაფრთხოებისა და უფლებების გარანტიებია გაცემული, მაგრამ არცახი აზერბაიჯანის შემადგენლობაშია, არმენ გრიგორიანმა უპასუხა, რომ ასეთი გარანტიების შემთხვევაში უნდა იმსჯელონ, როგორ მოიქცევიან. ისინი მიიღებენ, თუ ეს გარანტიები უზრუნველყოფს არცახში მცხოვრები სომხების „უსაფრთხოებასა და უფლებებს“.
„ბუნებრივია, ჩვენ ვაღიარეთ აზერბაიჯანის ტერიტორიული მთლიანობა ჯერ კიდევ 1992 წელს, ჩვენ არაერთხელ გვილაპარაკია საჯაროდ იმაზე, რომ სომხეთს არ აქვს ტერიტორიული პრეტენზია აზერბაიჯანის მიმართ. სომხეთი შეშფოთებულია, რომ მთიან ყარაბაღში მცხოვრები სომხების უსაფრთხოება და უფლებები დაცული არ არის. და ზოგადად, პროცესი, რომელიც ბოლო ოცდაათი წლის განმავლობაში მიმდინარეობდა, სწორედ ასეთი გარანტიების მიღება იყო. ახლა რთულია კითხვებზე სრული პასუხის გაცემა, მაგრამ თავიდანვე უნდა დავინახოთ ეს გარანტიები, დარწმუნებული იყავით, რადგან უსაფრთხოება არის საკითხი, სადაც მკაფიო გარანტიებია საჭირო. ეს უსაფრთხოება უნდა იყოს არა მხოლოდ სიტყვის ან ტექნიკურ დონეზე, არამედ ინსტიტუციურიც. როცა ამ გარანტიებს მივიღებთ, ყველა დანარჩენ საკითხს განვიხილავთ. „უპირველესი მექანიზმია, თუ მექანიზმზე გვექნება მკაფიო იდეები და დისკუსიები, მაშინ შევძლებთ სხვა საკითხების განხილვასაც“, – განაცხადა მან.
