ამ ეტაპზე შეერთებული შტატები გახდა მთავარი შუამავალი როგორც სომხეთ-აზერბაიჯანის მოლაპარაკებებში, ასევე მთიან ყარაბაღსა და აზერბაიჯანს შორის გარკვეული კონტაქტების დამყარებაში, განაცხადა პოლიტოლოგმა ტიგრან გრიგორიანმა „თავისუფლებასთან“ საუბარში, სადაც ხაზი გაუსვა საერთაშორისო ინსტიტუციონალიზებული ჩართვას მოლაპარაკებების ფორმატში.
პოლიტოლოგის თქმით, მესამე მხარის გარეშე, საერთაშორისო ჩართულობის გარეშე სტეფანაკერტს გაუჭირდება ნორმალურ პირობებში აზერბაიჯანთან დიალოგის დაწყება.
გასული კვირის დასაწყისში, საზოგადოებრივი ტელევიზიის ეთერში, აზერბაიჯანის შემადგენლობაში არცახის სომხების გადარჩენის შესაძლებლობაზე საუბრისას, სომხეთში აშშ-ის ელჩმა კრისტინა ქუინმა განაცხადა, რომ „ჩვენ გვჯერა და იმედი გვაქვს, რომ ეს შესაძლებელია. ჩვენ გვჯერა, რომ ყველა მხარემ ერთობლივი ძალისხმევა უნდა გამოიჩინოს, რათა ეს შესაძლებელი გახდეს. შეერთებული შტატები თვლის, რომ ეს სწორი მიდგომაა“.
სტეფანაკერტის რეაქციამ არ დააგვიანა. არცახის საგარეო საქმეთა სამინისტრომ განაცხადა, რომ შუამავლების მიდგომებმა წინასწარ არ უნდა განსაზღვროს მოლაპარაკების შედეგი.
ინტერვიუდან სამი დღის შემდეგ ელჩმა განმარტა: „აშშ არ განსაზღვრავს მოლაპარაკებების შედეგს მთიანი ყარაბაღის მომავალზე, მაგრამ მხარს უჭერს შეთანხმების დადებას, რომელიც იქნება ხანგრძლივი, სტაბილური და შექმნის საფუძველს მშვიდობისა. .”
ტიგრან გრიგორიანმა საჯარო ეთერში ქუინის განცხადება „საკმაოდ წარუმატებლად“ მიიჩნია, ამავდროულად მნიშვნელოვან მოვლენად მიიჩნია განცხადებასთან დაკავშირებით ელჩის პოზიციის დაზუსტება.
„მაგრამ ეს განცხადება ასევე არის სომხეთის მიერ გატარებული პოლიტიკის შედეგი, ანუ უნდა გვესმოდეს, რომ აშშ-ს ელჩი უნდა მოქმედებდეს მისი უფლებამოსილებების ფარგლებში „ის ვერ იქნება რომის პაპზე უფრო მეტი კათოლიკე“. თუ სომხეთის ხელისუფლება აზერბაიჯანის ტერიტორიული მთლიანობის ფარგლებში საკითხის გადაწყვეტაზე საუბრობს, გასაგებია, რომ საერთაშორისო თანამეგობრობაც მიიღებს ამ პოზიციას და მსგავსი განცხადებები, რა თქმა უნდა, გატარებული პოლიტიკის შედეგია. სომხეთის მიერ სულ მცირე ბოლო ერთი წლის განმავლობაში. მაგრამ ნათლად უნდა გვესმოდეს, რომ უსაფრთხოების რეალური გარანტიების გარეშე, ამ მექანიზმების შექმნის გარეშე, აზერბაიჯანის შემადგენლობაში არცახი სომხების უსაფრთხოებაზე ან უსაფრთხო ცხოვრებაზე საუბარი უბრალოდ უაზროა“, – ამბობს პოლიტოლოგი.
