სომხეთისთვის მნიშვნელოვანია საქართველოში მიმდინარე პროცესები, მთავარია, როგორ განვითარდება პოლიტიკა საქართველოში. ასეთი აზრი NEWS.am-ის გადაცემაში „სიძლიერის ფაქტორი“ გამოთქვა კავკასიის ინსტიტუტის დირექტორმა, პოლიტოლოგმა ალექსანდრე ისკანდარიანმა.
მან შეახსენა, რომ სომხეთიდან ექსპორტირებული და ქვეყანაში შემოტანილი საქონლის დაახლოებით 70% საქართველოს ტერიტორიაზე გადის.
„არამგონია იქ რაიმე ზებუნებრივი მოხდეს. ვერაფერს განსაკუთრებულ გასაკვირს ვერ ვხედავ საქართველოს ამ არჩევნებში. ვითარება იქ საკმაოდ თვალსაჩინო იყო ჯერ კიდევ წინასაარჩევნოდ. შესაძლოა, ანალიტიკოსებს ეჭვი ეპარებოდათ, რამდენ პროცენტს მიიღებდა მმართველი პარტია „ქართული ოცნება“, მაგრამ ბევრი დარწმუნებული იყო, რომ ის ოპოზიციაზე მეტი ხმების მოპოვებას შეძლებს“, – განაცხადა მან.
მისი თქმით, პოლიტიკაში, ზოგადად, ძალიან მნიშვნელოვანია ყურადღება მიაქციოთ არა მხოლოდ იმას, რაც ხდება, არამედ იმასაც, რაც არ ხდება.
„ქართული ოცნება 2012 წლიდან იმარჯვებს, ზოგჯერ გაჭირვებით, ყველანაირი პრობლემით, მაგრამ იმარჯვებს. ამ ფონზე ოპოზიციამ ვერ შეძლო გაერთიანება.
გასაგებია, რატომ იქნა მიღებული ივანიშვილის მიერ ინიცირებული ყველა კანონი (კანონი უცხოური აგენტების შესახებ – რედ.) არჩევნებამდე, რათა ოპოზიცია წინასწარ გატეხილიყო. რა თქმა უნდა, გამოიყენეს ადმინისტრაციული რესურსიც, მაგრამ ოპოზიციური პარტიების მიერ აღწერილმა საშინელებებმა არჩევნების შედეგებზე სერიოზულად არ იმოქმედა“, – ამბობს პოლიტოლოგი.
მისი შეფასებით, ოპოზიციის გამარჯვების მოლოდინს, მით უმეტეს, გამანადგურებელ გამარჯვებას, რეალობასთან კავშირში არ იყო.
„ეს არჩევნები 90%-ით საქართველოს შიდა არჩევნებია, ეს არ არის ბრძოლა დასავლეთსა და რუსეთს შორის საქართველოს მოედანზე, ეს არის ბრძოლა საქართველოს შიგნით, საზოგადოების სხვადასხვა ჯგუფს შორის.
საქართველოში, ყოველ შემთხვევაში, საშუალოვადიან პერსპექტივაში, შეუძლებელია პროდასავლური ორიენტაციისგან თავის დაღწევა. ხელისუფლების წარმომადგენლებიც კი ამბობენ, რომ მზად იქნებიან ევროკავშირში 2030 წლისთვის გაწევრიანდნენ. პრაქტიკულად შეუძლებელია იმის წარმოდგენა, რომ საქართველოში იქნება ღია, მძაფრი პრორუსული განწყობები“, – აღნიშნა ექსპერტმა.
ისკანდარიანის თქმით, ქუჩაში გამოსული ოპოზიციის წარმატება რამდენიმე ფაქტორზე იქნება დამოკიდებული.
„არ ვიცი, რა პოტენციალი აქვს ოპოზიციას ხალხის ქუჩაში გამოყვანისთვის. რაც შეეხება მიტინგებს, დემონსტრაციებს თუ პოლიტიკურ აქტივობებს, მთავარია რას იფიქრებენ და როგორ მიიღებენ მონაწილეობას თბილისელები. ფერადი რევოლუციები ჩვეულებრივ ხდება დედაქალაქებში. ასევე მნიშვნელოვანია, რამდენად მოტივირებულია პოლიცია და რამდენად მზადაა ხელისუფლება გამოიყენოს ისინი.
მეორე კითხვა: რა თანხა აქვს ოპოზიციას ხანგრძლივი აქციების მოსაწყობად? რამდენადაც მივხვდი, ხელისუფლებამ ოპოზიციას დასავლეთისგან სერიოზული ფულის მიღების ყველა შესაძლებლობა გაუქმდა.
არ მეჩვენება, რომ ოპოზიციას აქვს საკმარისი პოტენციალი რევოლუციისთვის, მაგრამ საკმარისი იქნება აქციების გამართვა და თან საკმაოდ სერიოზული აქციების გამართვა“, – დასძინა პოლიტოლოგმა.
ისკანდარიანის თქმით, დასავლური ძალოვანი ცენტრების ფსონები არც ისე მაღალია, რომ ერთიანი ფრონტით მხარი დაუჭირონ საქართველოში ხელისუფლების შეცვლას.
„დასავლეთისთვის საქართველო სასიცოცხლო მნიშვნელობის არ არის. საქართველოს ევროკავშირში გაწევრიანების რეალური პერსპექტივა არ არსებობდა და არც ახლა არსებობს. მთელი დებატები საქართველოს შიგნით ერთი კითხვის ირგვლივ ხდება: მედალი გვჭირდება იმისთვის, რომ ჩვენ ჩვენი პრობლემები გადავწყვიტოთ? ვაპირებთ ჩვენი ქვეყნის განვითარებას თუ რაიმე მიმართულებით წავალთ? ყველაფერს დავკარგავთ და, ხატოვნად რომ ვთქვათ, ჩვენს ხელსა და ფეხს მოვიჭრით? მეორეც, დებატები ემყარება იმ ფაქტს, რომ ადამიანი დასავლური საზოგადოების ნაწილი უნდა გახდეს. საქართველოში ხდება ამ ორი ლოგიკის შეჯახება“, – აღნიშნა ისკანდრიანმა.
