ძნელია არ გააცნობიეროთ, როგორ “კომბინაციას” აწყობენ მოსკოვი და ბაქო ერევანის წინააღმდეგ. ბორის ნავასარდიანი

მარია ზახაროვას ბოლო ბრიფინგი თუ გინახავთ, რომელსაც ზოგიერთი სომხური მედია გულმოდგინედ გადასცემდა პირდაპირ ეთერში, ძნელია არ გააცნობიეროთ, როგორ “კომბინაციას” აწყობენ მოსკოვი და ბაქო ერევანის წინააღმდეგ. ამის შესახებ ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე წერს ერევნის ეროვნული პრესკლუბის პრეზიდენტი ბორის ნავასარდიანი.

კერძოდ, მან აღნიშნა: „აზერბაიჯანი მუქარით აიძულებს ნიკოლ ფაშინიანს გამოაცხადოს  ტავუშის ოთხი სოფლის ჩაბარება.

ხოლო რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს პრესსპიკერი,  ,,ბაქოს“ ტელეკომპანიის აშკარად შეთანხმებულ შეკითხვაზე საპასუხოდ, აფრთხილებს, რომ რუსეთის ფედერაციას არავითარი კავშირი არ აქვს ამ „გარიგებასთან“ და რომ ფაშინიანს ასეთი ნაბიჯის გადადგმისკენ უბიძგა დასავლეთმა…

ის ფაქტი, რომ აზერბაიჯანის სომხეთში რამდენიმე მიმართულებით შეჭრას რუსეთისა და კუხო-ს თვალწინ მოჰყვა ჩვენი „სტრატეგიული მოკავშირის“ მიერ ბაქოში მოგონილი „სომხეთ-აზერბაიჯანის პირობითი საზღვრის“ კონცეფციის გავრცელება (სწორედ ზახაროვაა მასში ყველაზე აქტიურად ჩართული), რაც ფაქტობრივად ლეგიტიმაციას უწევს აზერბაიჯანის ნებისმიერ აგრესიას – არაფერია.

ის, რომ ბაქო და მოსკოვი გეგმავდნენ ტავუშის სოფლების გადაცემას 2020 წლის 9 ნოემბრის სამმხრივ განცხადებაში, კიდევ არაფერია.

მთავარი, რუსეთის საგარეო საქმეთა სამინისტროს წარმომადგენლის თქმით, არის დროის დამთხვევა იმავე სოფლების ნაწილის გადაცემასა და სრ-ის ევროკავშირთან დაახლოებას შორის… იმედი იმაზეა, რომ ჩვენი საზოგადოება ბევრ რამეს ვერ ამჩნევს, არ ახსოვს, რის გამოყენებითაც შეიძლება სცადო, დანაკარგის გამო დაადანაშაულო მაკრონი, შოლცი, მიშელი, ბლინკენი და სტოლტენბერგი, სომხეთის გაევროპების პერსპექტივის დისკრედიტაციით.

როგორც ჩანს, შესაბამისი გზავნილის ადგილზე მიწოდებაში აზერბაიჯანული და ზოგიერთი სომხური მედიაც გვეხმარება. არასწორად იქნება გაგებული, თუ ჩემი ჩანაწერი ინფორმაციის დამალვის მოწოდებად აღიქმება. მაგრამ უზარმაზარი საეთერო დროის გამოყოფა, ზახაროვას არც ერთი სიტყვის არ გამოტოვების და შეშინებულ და ჩურჩულით დამსწრე აუდიტორიასთვის დაუყოვნებლივ მიწოდების მისწრაფება არ შეიძლება, კითხვებს არ ბადებდეს.

ერევანი ცუგცვანგშია. არ ასრულებ ბაქოს მოთხოვნებს, ზრდი ახალი ესკალაციის რისკს, ემორჩილები, ეჭვქვეშ აყენებ დასავლეთთან თანამშრომლობის ეფექტურობას, მათ შორის უსაფრთხოების სფეროში.

და პირიქით, მოსკოვი ჩნდება „მომგებიან“ მდგომარეობაში: ესკალაცია კიდევ ერთხელ ზრდის „მოთამაშის“ სტატუსის მოპოვების შესაძლებლობას, სომხეთის ცალმხრივი დათმობა კი ასუსტებს ქვეყნის წინააღმდეგობას მსგავსი ახალი „კომბინაციების“ მიმართ.