ანალიტიკა

მთიანი ყარაბაღის, ზანგეზურის და ნახჭევანის ოკუპაციამ წინასწარ არ განსაზღვრა მათი კუთვნილება გასაბჭოებული აზერბაიჯანისადმი

ამის შესახებ ფეისბუქის საკუთარ გვერდზე წერს ვაჰრამ ათანესიანი, პარლამენტის ყოფილი წევრი, პოლიტიკური ანალიტიკოსი.

„1920 წლის 10 აგვისტოს, სევრის ხელშეკრულების ხელმოწერის იმავე დღეს, სომხეთის დამოუკიდებელმა სახელმწიფომ და ბოლშევიკურმა რუსეთმა ტფილისში ზავის შეთანხმებას მიაღწიეს. აქედან გამომდინარეობს, რომ მხარეები მანამდე ომობდნენ. შესაბამისად, ბოლშევიკური რუსეთის მიერ დროებით ოკუპირებულად იქნა ცნობილი მთიანი ყარაბაღი, ზანგეზური და ნახჭევანი.

ეს ნიშნავს, რომ ბოლშევიკურმა რუსეთმა სომხეთთან ომის წინა პერიოდში აღნიშნული ტერიტორიები სომხურად აღიარა. შეთანხმების თანახმად, მთიანი ყარაბაღის, ზანგეზურის და ნახჭევანის ოკუპაცია არ განსაზღვრავდა მათ საბჭოთა აზერბაიჯანის კუთვნილებას.

სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, ბოლშევიკურმა რუსეთმა აღიარა, რომ გასაბჭოებული აზერბაიჯანის სახელით აწარმოებდა ომს სომხეთის დამოუკიდებელი რესპუბლიკის წინააღმდეგ. შეთანხმების თანახმად, მთიანი ყარაბაღის, ზანგეზურის და ნახჭევანის საკუთრების საკითხი ექვემდებარება რუსეთ-სომხეთის მოლაპარაკებების გადაწყვეტილებას. ამავე შეთანხმების მიხედვით, მითითებულია პოზიციები, სადაც ჯარები ჩერდებიან. რაც მოგვიანებით მოხდა, ცნობილია.

ნახჭევანის საზღვრები განისაზღვრა ყარსის ხელშეკრულებით, ხოლო სომხურ-რუსული ჯარების განლაგება ყაზახის მიმართულებით რუსეთ-სომხეთის ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებით. სომხეთის შეიარაღებული ძალების გენერალურ შტაბში დარწმუნებულნი არიან, რომ არიან სპეციალისტები, რომლებსაც შეუძლიათ აღნიშნონ ყარსის ხელშეკრულებით დადგენილი ნახჭევანის საზღვრები, ასევე რუსეთ-სომხეთის ჯარების საკონტაქტო ხაზი, რომელიც არსებობდა ყაზახ-იჯევანის სექტორში 1920 წლის 30 ივლისის მდგომარეობით, როგორც ეს განსაზღვრულია რუსეთ-სომხეთის ცეცხლის შეწყვეტის შეთანხმებით“.

ნახეთ მეტი
Back to top button