ბაქოში „სამხედრო ნადავლის ბაღის“ შექმნით აზერბაიჯანი ცდილობს სომხების განდევნით არცახში „საფარი პარკის“ შექმნას
აზერბაიჯანი მიზნად ისახავს სომხების მთლიანად განდევნას არცხიდან. ამის შესახებ განაცხადა არცახის პრეზიდენტის მრჩეველმა-წარმომადგენელმა დავით ბაბაიანმა NEWS.am-ის ჟურნალისტის თხოვნაზე კომენტარი გაეკეთებინა ბაქოდან მორიგი „მოწვევის“ შესახებ.
„კიდევ ერთხელ ვხედავთ „ყარაბაღის საზოგადოების“ მოწვევას. გასაგებია, რომ თანაბარ დიალოგზე საუბარი არ შეიძლება, რომ აღარაფერი ვთქვათ მოლაპარაკებებზე.
ჯერ ერთი, რას ნიშნავს ყარაბაღის საზოგადოება? Ვინ არის ეს ხალხი? ვინ აირჩევს მათ? ვინ გამოგზავნის მათ? მოლაპარაკება შეიძლება იყოს თანასწორებს შორის. დიალოგი შეიძლება იყოს თანასწორთა შორის. აზერბაიჯანი არათუ თანასწორად არ გვცნობს, არამედ საერთოდ არ ცნობს არცახის არსებობას. მათი მიზანი ძალიან მარტივია. რომ არც ერთი სომეხი არ დარჩეს. და თუ ვინმე რჩება, მაშინ მხოლოდ როგორც მუზეუმის ექსპონატი. ვთქვათ, საფარის პარკში, თუ არა საკონცენტრაციო ბანაკში. ბაქოს უკვე აქვს გამოცდილება. სამხედრო ნადავლის პარკის მაგალითზე სამხედრო ნადავლის პარკის შექმნის ცდა, შესაძლებელია პარკში ნადირობის უფლებით…
ბუნებრივია, ასეთ კონტექსტში ჩვენთვის მიუღებელია ნებისმიერი შეხვედრა და დისკუსია. როგორც უკვე ვთქვი, მოლაპარაკებები შეიძლება იყოს თანაბარ ნიადაგზე და მესამე მხარის მონაწილეობით. რუსეთი და ეუთოს მინსკის ჯგუფის სხვა თანათავმჯდომარეები შეუძლებელია არ იყვნენ შეხვედრების მონაწილეები.
მედიის მიერ წარმოდგენილ ბაქოს წინადადებებში კი, სხვა არაფერია ნავარაუდები, თუ არა “დედა აზერბაიჯანის” დიალოგი ზოგიერთ მეამბოხესთან, აბორიგენთან, რომლებიც აღიარებენ თავიანთ დანაშაულს, მიდიან მოსანანიებლად, აღიარებენ შეცდომებს და მუხლებზე დაჩოქილები სათხოვნელად მოვიდნენ, რომ ნება დართონ გაუშვან ან იცხოვრონ, როგორც საფარის პარკის ექსპონატი.
გარდა ამისა, ბაქოში გამეორებული სიტყვა „ინტეგრაცია“ თანასწორობას, ნებაყოფლობას, ურთიერთსასარგებლო პროექტებს გულისხმობს. ზემოთ ჩამოთვლილთაგან ვერცერთს ვერ ვხედავთ. არც მინიშნება, არც ერთი ნაბიჯი წინ, არც ურთიერთობების მოწესრიგების მცდელობა“, – დაასკვნა დავით ბაბაიანმა.
მარიამ ლევინა
