ბაქო სთხოვს იუნესკოს, სომხეთში მოიძიოს არ არსებული „აზერბაიჯანული კულტურის“ კვალი

ფარსი “დასავლეთ აზერბაიჯანის თემი” გრძელდება. ამჯერად, ამ წარმოდგენის  მსახიობებმა წერილი გაუგზავნეს იუნესკოს გენერალურ დირექტორს ოდრი აზულეს.

ცნობას news.am-ი აქვეყნებს.

აზერბაიჯანული მედიის მიერ გამოქვეყნებულ მოცულობით განცხადებაში, სომხეთისადმი მიმართულ საჩივრებთან ერთად, ასევე არის მოთხოვნა „სომხეთში ფაქტების დამდგენი მისიის გაგზავნა აზერბაიჯანის კულტურული მემკვიდრეობის მდგომარეობის მონიტორინგისთვის“.

განცხადების ავტორები ურცხვად აცხადებენ, რომ „აზერბაიჯანელები მთლიანად განდევნეს სომხეთიდან, სადაც ისინი ოდესღაც მოსახლეობის აბსოლუტურ უმრავლესობას შეადგენდნენ“, ხოლო „მათი ისტორიული და კულტურული მემკვიდრეობა, მათ შორის მეჩეთები და სასაფლაოები, მასიურად განადგურდა სომხეთის ტერიტორიაზე. თანამედროვე სომხეთში . „ერევნის ცისფერი მეჩეთი“, ერთადერთი შემონახული მეჩეთია სომხეთში,  აშკარად ყალბად  არის წარმოდგენილი, როგორც „სპარსული მეჩეთი“, წერენ განცხადების ავტორები და მაშინვე ეწინააღმდეგებიან საკუთარ თავს. „ფაქტობრივად, ის აზერბაიჯანელებმა ააშენეს, რომლებიც იმ დროს ქალაქის მოსახლეობის აბსოლუტურ უმრავლესობას შეადგენდნენ და საუკუნეების მანძილზე იქ ასრულებდნენ რიტუალებს.

უფრო მეტიც, მეჩეთის ერთ ეთნიკური ჯგუფისთვის  მიკუთვნება უპატივცემულობაა ჩვენი რელიგიის მიმართ, რომელიც არ განასხვავებს სალოცავ ადგილებს ეთნიკური მახასიათებლებით, არამედ აერთიანებს ყველა ადამიანს, განურჩევლად რასისა და ეთნიკური კუთვნილებისა“.

გავიხსენოთ, რომ  იუნესკოს  არავითარი ქმედებისთვის  არ მიუმართავს  არც მაშინ, როცა ბულდოზერებმა გაანადგურეს აზერბაიჯანის ნახიჩევანის ავტონომიური რესპუბლიკის უნიკალური სომხური ხაჩკარები, არც მაშინ, როცა აზერბაიჯანელმა ჯარისკაცებმა გაანადგურეს სომხური კულტურული მემკვიდრეობა მთიანი ყარაბაღის ოკუპირებულ მიწებზე.

ბაქო მშვენივრად აცნობიერებს, რომ შეუძლებელია ასეთი კვალის პოვნა იმ მარტივი მიზეზის გამო, რომ ისინი არასოდეს ყოფილა. დიახ, კონფლიქტამდე აზერბაიჯანელთა გარკვეული რაოდენობა სომხეთში ცხოვრობდა. არა მილიონი, რა თქმა უნდა, როგორც ცდილობენ აზერბაიჯანში წარმოაჩინონ და არც ნახევარი მილიონი და მით უმეტეს, არც “მოსახლეობის უმრავლესობა”.

  თუ აზერბაიჯანში მცხოვრები სომხები რესპუბლიკის ინტელიგენციის მნიშვნელოვან ნაწილს შეადგენდნენ, სომხეთში აზერბაიჯანელები ძირითადად სოფლებში ცხოვრობდნენ და შეურაცხყოფისათვის არ ვამბობთ,  მათი დატოვებული კულტურული კვალის პოვნა აბსურდია. ისინი  ცნობილი იყვნენ მათი მოყვანილი ხილით, ბოსტნეულით და მწვანილებით. სომხეთში მცხოვრებმა  პრაქტიკულად ყველა აზერბაიჯანელმა  კონფლიქტის საწყის ეტაპზე მშვიდობიანად დატოვა  სომხეთი  და  თან წაიღო თავისი ნივთები, მათ შორის ძაღლების სახლებიც კი. სომხეთიდან წასულ აზერბაიჯანელებს ყველაზე ნაკლებად აინტერესებდათ წიგნები. როგორც წესი – წიგნებს ტოვებდნენ.