სომხეთის გადაწყვეტილება დამოკიდებულია ასტანაში დასმულ კითხვაზე პასუხზე. პოლიტოლოგი

სრ-მ წამოაყენა რაციონალური კითხვები, რომლებზეც პასუხი მომავალ კონცეპტუალურ ცვლილებებზეა დამოკიდებული, ამბობს პოლიტოლოგი გურგენ სიმონიანი, უბრუნდება რა ასტანაში პრემიერ-მინისტრ ნიკოლ ფაშინიანის მიერ გამოსვლაში დასმულ კითხვებს.

სომხეთის პრემიერ-მინისტრმა ასტანაში შეახსენა, რომ პრაღაში მიღწეული შეთანხმების შესაბამისად, ორი ქვეყანა დაეყრდნობა დსთ-ს ფუნდამენტურ დოკუმენტებს, რომლის მიხედვითაც საბჭოთა რესპუბლიკების ყოფილი ადმინისტრაციული საზღვრები უკვე დამოუკიდებელი ქვეყნების, მათ შორის სომხეთის და აზერბაიჯანის სახელმწიფო საზღვრები გახდა. გაამახვილა რა ყურადღება, ამაზე და დსთ-ს კუხო-ში დამკვირვებლის სტატუსის მისაღებად განაცხადის საკითხზე ნიკოლ ფაშინიანმა დასვა კითხვა, ცნობს თუ არა კუხო 1991 წელს დამტკიცებულ დსთ-ს ქვეყნების სახელმწიფო საზღვრებს დსთ-ს ფუნდამენტურ დოკუმენტებად.

 „ეს კითხვა რაციონალურია და მის პასუხზეა დამოკიდებული მომავალი კონცეპტუალური ცვლილებები, ამ სტრუქტურებში წევრობის ეფექტიანობის მონიტორინგამდე, თუ რამდენად შეესაბამება სომხეთის რესპუბლიკის სტრატეგიულ ინტერესებს პოსტსაბჭოთა სივრცეში მოქმედ სტრუქტურებში წევრობა, რომლებმაც შინაარსობრივად თავი ამოწურეს და ფაქტობრივად, არ არსებობენ“, – ამბობს ანალიტიკოსი.

მისი თქმით, როგორც კუხო, ასევე დსთ, როგორც საერთაშორისო ორგანიზაციები,  ემსახურება ექსკლუზიურად რუსეთის ფედერაციის სამხედრო-პოლიტიკურ დაინტერესებას და ეროვნულ ინტერესებს.

„სომხური მხარე ცდილობს მოამზადოს ნიადაგი მსოფლიოს სიახლეებისთვის და აცნობოს სამხედრო და პოლიტიკური ცვლილებების შესახებ, რისიც ეშინია, მაგრამ პირდაპირ მიდის. ხოლო წევრობის გაგრძელებისა და გადაუწყვეტებლობის შემთხვევაში მძიმე შედეგები მოჰყვება. სკეპტიკურად ვარ განწყობილი, რომ სომხურ-აზერბაიჯანული შეთანხმებები შესრულდება. უბრალოდ უნდა გააცნობიეროთ, რომ საკითხი სამხედრო გზით გადაწყდება, ამიტომ საზოგადოება ომისთვის უნდა მოემზადოს“, – ამბობს გურგენ სიმონიანი.

რაც შეეხება სამშვიდობო დღის წესრიგს, პოლიტოლოგის თქმით, „მშვიდობას“ სხვადასხვა ძალოვანი ცენტრები აიძულებენ მანამ, სანამ არსებობენ სუსტი და ომის წაქეზებისთვის მზადმყოფი მხარეები.

„იმ სიტუაციაში, როდესაც შენი სტრატეგიული მოკავშირე არ არის მზად პარტნიორი ქვეყნის ტერიტორიის ფიზიკურად დასაცავად, სხვადასხვა ძალებს მოუწევთ „მშვიდობის დღის წესრიგის“ წინ წაწევა. ჩვენს ნაცვლად არავინ არ იომებს, ეს ფაქტია და თუ სომეხი ხალხი გაერთიანდება, აჩვენებს, რომ მზადაა თავდაცვისთვის და იბრძოლოს, როგორც ეს უკრაინამ გააკეთა, მაშინ საერთაშორისო საზოგადოების მხარდაჭერა მოჰყვება. თუ საზოგადოება არაკომუნიკაბელურია, მაშინ იგივე ძალაუფლების პოლუსები ყველანაირად შეეცდებიან შედარებით მშვიდობიანი ვითარების შექმნას, თუნდაც ყველაზე დამამცირებელ პირობებში, მაგრამ ასევე თავიდან აიცილონ ომი, რომელიც რეგიონში არავის ინტერესებში არ შედის. სწორედ ამ ლოგიკით გვიბიძგებენ „მშვიდობისკენ“, დანარჩენი ნებაყოფლობითი გადაწყვეტილებებია. ეროვნული ინტერესებისა და იდენტობისთვის ბრძოლა სომეხი ხალხიდან გამომდინარეობს, ხოლო რამდენად არის მზად ერის იმუნური სისტემა წინააღმდეგობის გაწევისთვის, გაუმკლავდეს გარე გამოწვევას-აგრესიას“, – ამბობს პოლიტიკურ მეცნიერებათა კანდიდატი.