ანალიტიკამთავარი

ამერიკული მოწვევა. სომხეთმა და საქართველომ ეს ერთად უნდა გააკეთონ

9-10 დეკემბერს ვაშინგტონში გამართულ დემოკრატიის პირველ ასამბლეაში მონაწილეობის მისაღებად სომხეთისა და საქართველოს მიწვევა, შესაძლოა სომხურ-ქართული ურთიერთობების დღის წესრიგის შინაარსის შემავსებელი იყოს. გასაგებია, რომ თავად მოწვევა, ანუ არა ამ სიტყვის ნამდვილი გაგებით. უბრალოდ, ვაშინგტონის მოწვევა გარკვეულწილად ასახავს ისეთ რეგიონულ განლაგებას, სადაც ამ მხრივ სომხეთი და საქართველო ცალკე სიბრტყეში აღმოჩნდებიან. აქვე უნდა აღინიშნოს, რომ როგორც ერევნის, ისე თბილისისთვის სასიცოცხლოდ მნიშვნელოვანია, რომ ეს ფაქტი სხვა რეგიონულ რეალობასთან თუ სხვა მოთამაშეებთან დაპირისპირების გარემოებად არ იქცეს.

ანუ სომხეთისა და საქართველოს დემოკრატიული კომპონენტი რაიმე „მესამე ქვეყნის წინააღმდეგ არ არის“. ამასთან, ეს კომპონენტი შეიძლება არ იყოს ის, რაც პრაქტიკაში შეიძლება გახდეს სომხურ-ქართული სახელმწიფოებრივი, სოციალურ-პოლიტიკური „კოოპერაციის“ ხელშეწყობის საშუალება. ეს პრობლემა კი დიდი ხანია არსებობს სომხურ-ქართულ ურთიერთობებში. ამიტომ, ამერიკული მოწვევა იძლევა შესაძლებლობას განიხილოს ამ მიმართულებით პროგრესის ნებისმიერი მოდელი ან ლოგიკა. მითუმეტეს, რომ როგორც სომხური, ისე ქართული დემოკრატიისთვის განვითარება, პროგრესი და გაძლიერება გაცილებით რთული იქნება რიგი ფაქტორების გამო. მეტიც, ძალთა ასეთი ბალანსის პირობებში, იზრდება რისკი იმისა, რომ დემოკრატიებს მოუწევთ ღიად დაუპირისპირდნენ რეგიონულ რეალობას, ინტერესებს, რომლებთანაც ღია ოპოზიცია საერთოდ არ არის სასურველი და არ აქვს წარმატების პერსპექტივა. ხოლო ერთობლივი მოდელირებით და „კოოპერაციის“ მექანიზმის შემუშავებით, სომხეთსა და საქართველოს შეუძლიათ შექმნან დემოკრატიული გარემოსთვის უფრო სტაბილური, განვითარებადი პოტენციალი, რაც მათ საშუალებას მისცემს, იყვნენ უფრო მოქნილები რთულ რეგიონში.

ჰაკობ ბადალიანი

ნახეთ მეტი
Back to top button