მიმდინარე წლის 16 მარტს, აზერბაიჯანის საგანგებო სიტუაციების სამინისტრომ მიმართა მოსახლეობას და მოუწოდა მათ შეასრულონ ქვეყანაში მოქმედი სპეციალური საკარანტინო რეჟიმის მოთხოვნები, რათა თავიდან აიცილონ COVID-19 ინფექციის გავრცელება და უარი თქვან წელს ნოვრუსის ტრადიციულ აღნიშვნაზე, დაუშვან დღესასწაულის ჩატარება მხოლოდ ოჯახის წევრებთან ერთად, მასობრივი შეკრებების გარეშე.
ასევე აზერბაიჯანმა გააუქმა სადღესასწაულო ღონისძიებები ნოვრუზთან დაკავშირებით, 2020 წლის COVID-19 პანდემიის გამო.
ამასთან, არასამთავრობო ორგანიზაციებმა და საზოგადოებრივმა აქტივისტებმა, რომლებიც აზერბაიჯანელებს წარმოადგენენ საქართველოში, მოითხოვეს 21 მარტის კომენდანტის საათის გაუქმება ნოვრუზის დღესასწაულთან დაკავშირებით, რაზეც უარი მიიღეს.
ფაქტობრივად, აღმოჩნდა, რომ მათ არ აინტერესებთ ისედაც მძიმე ვითარება, რაც ქვეყანაში შეიქმნა ეპიდემიის გამო. ისინი მზად არიან საფრთხეში ჩააგდონ მილიონობით ადამიანის სიცოცხლე და ჯანმრთელობა, მაგრამ, რა თქმა უნდა, არა საკუთარი ქვეყნის შიგნით, არამედ მეზობელ საქართველოში.
ამ ყველაფრის გარდა, აზერბაიჯანის ხელისუფლება, რომელიც თურქეთის პოლიტიკის მიმდევარია და საქართველოში დაძაბული პოლიტიკური ვითარებით სარგებლობს, ქვეყანაში მოქმედი აზერბაიჯანული არასამთავრობო ორგანიზაციების მეშვეობით, ცდილობს კიდევ უფრო გაამწვავოს სიტუაცია და იქ მცხოვრები სხვა უმცირესობების პროვოცირება მოახდინოს.
მუდმივად ჟღერადი მთავრობის დეკლარაციების თანახმად, საქართველო და აზერბაიჯანი არა მხოლოდ კარგი მეზობლები და მეგობრები, არამედ სტრატეგიული მოკავშირეებიც არიან. ამასთან, როგორც ისტორია გვასწავლის და პრაქტიკაშიც ჩანს, საქართველოსთვის აზერბაიჯანი არასდროს ყოფილა კარგი მეზობელი, მეგობარი და მით უმეტეს, მოკავშირე.
